Arnix Wilnoudt Amersfoort Nederland. -Start zijn carrière als kunstenaar in 2012-
Maakt conceptuele kunst: een kunstvorm waarin het idee of concept centraal staat. Zijn kunstwerken zijn vooral bedoeld als uitdaging voor het intellect en behandelen tegenwoordig thema’s als religie en macht. Hij houdt zich bezig met morele factoren zoals hij ze noemt: egoïsme, conformisme, dogmatisme, zelfrespect, eergevoel, capaciteiten, verlangen, vergankelijkheid en meer… In zijn kunst presenteert hij een ongewone kijk op de wereld en op het menselijk bestaan.
In mijn werk staat de vraag centraal:
Wat zou een mens hebben gedaan als de ander geen macht zou hebben gehad?
De uitwerking van dat thema is in de loop der jaren geëvolueerd. In 2019 verhuisde hij met zijn vrouw Brigitte Boss naar hun huidige woon- en werkplaats TAK Art Space. Het is een paradijs in wording waar hij dagelijks bezig is om kleine ingrepen te doen. Dat vergroot de biodiversiteit en hij ziet steeds meer levensvormen om zich heen. Door ervoor te zorgen dat insecten zich hier thuis voelen, komen ook de bijzondere vogels hier en trekken ze ook andere dieren aan. Hij vindt het prachtig om te zien hoe de natuur langzaam groeit en hem een enorme rijkdom aan indrukken biedt. Hij raakt er steeds meer van overtuigd dat hij niet de wereld rond hoeft om alles te zien.
“Hier in onze Art Space, in ons eigen paradijs, word ik nooit moe van alle kleine werelden om me heen. Die omgeving geeft me elke dag nieuwe ideeën”.
Om die reden is hij sinds begin 2019 bezig met het maken van paradijselijke diorama’s die hij “Fenestram in Paradisum” noemt.
Taxidermie wordt een steeds belangrijker onderdeel van mijn werk. Als kind was ik geobsedeerd door insecten, kevers, vogels en reptielen. In mijn eerdere werk maakte ik af en toe gebruik van opgezette dieren, maar ik merk dat ze een terugkerend element aan het worden zijn in mijn paradijsjes. Ze brengen leven in het werk. Geweldig maar waar.
Al op jonge leeftijd keek Arnix met verbazing naar de wereld met een gevoel van verwondering; vooral bij mensen die denken dat ze machtige posities bekleden. Op basis van zijn ervaringen in een rooms-katholieke opvoeding, te midden van nonnen en priesters, ontwikkelde hij een scherp oog voor manipulatie en hypocrisie. Tegelijkertijd deed hij belangrijke inzichten op het gebied van discipline, doorzettingsvermogen, traditie en symboliek.
In de puberteit veranderde zijn gevoel van verwondering in kennis en bewustzijn. Op zijn negentiende keerde hij zich van huis af en koos letterlijk zijn eigen pad door zelfstandig te gaan wonen en zijn eigen problemen op te lossen. In die jaren voelde hij dat geloof vertrouwen is.
Op dat moment waren de ervaringen van zijn vader tijdens WO II van grote invloed op Arnix. Zijn vader was gedwongen in Duitsland te werken en kwam getraumatiseerd terug, met een grote angst voor uniformen en autoriteit. Dat trauma speelde een beslissende rol in het leven van Arnix en zijn besluit om bij zijn oproep te weigeren in militaire dienst te gaan. Nadat hij een bezwaarschrift had geschreven en voor een tribunaal was verschenen, werd hij erkend als gewetensbezwaarde en vervulde hij zijn vervangende dienstplicht van 18 maanden.
Daarna richtte hij een eigen bedrijf op, aanvankelijk als fotograaf (Academie voor Beeldende Kunsten Sint Joost Breda, Nederland en De Nederlandse Fotovakschool, Apeldoorn, Nederland), later op het gebied van ideeën, communicatie en advies. Hij hield zich vooral bezig met onorthodoxe ideeën en oplossingen, gebruikmakend van cognitieve sociale psychologie. Ook hier in de commerciële discipline communicatie zocht Arnix vaak de verbinding met kunst, en altijd de grenzen op.
Het is niet het anarchisme dat hem vooruit drijft, maar de oude vraag: waarom? Elementen als sterkte en kracht zetten hem aan tot verzet. Deze latente behoefte aan duidelijkheid is getransformeerd in een aantal confronterende objecten, die zijn vragen over macht en vergankelijkheid verbeelden. Binnen zijn beelden en objecten stelt Arnix vragen van eminente waarde. Vragen die misschien nooit beantwoord zullen worden, maar die een denkproces op gang brengen. Deze vragen dagen vooral onze ondergeschikte rol in de wereld uit. De keuze is aan het individu om te maken. Elke dag beantwoorden we de vragen die het dagelijks leven stelt. Materialen en technieken vormen een wezenlijk onderdeel van Arnix’ behoefte om zich uit te drukken. Hij gebruikt bewust kitsch-elementen om massacultuur te omarmen met artistieke bijbedoelingen. Hij formuleert zijn gedachten in materiaal en stijl, en huurt soms de beste vakmensen in het veld in om een bepaald project te realiseren.
Hij trekt geen conclusies, maar hekelt slechte situaties. Stelt prangende vragen die je blijven achtervolgen en vraagt hardnekkig om een persoonlijk antwoord. Vaak is het een vraag die zijn eigen antwoord bevat. Maar de vraag vreet aan je. Arnix maakt je leven niet gemakkelijk. Uiteindelijk moet je verder leven met je antwoord…
